Mide adenokarsinomalarının çoğunluğu mukozaya zarar veren ve mukozanın kendini onarma kabiliyetini engelleyen çevresel faktörler sonucu gelişir. Bu cevap kısmi olarak protoonkogenlerin ve tümör supresör genlerinin ürünleri olan inhibitör ve stimülatör faktörler tarafından sağlanır. Normal gastrik epitel hücrelerinin invaziv kansere dönüşümünün moleküler temeli daha yeni yeni aydınlanmaktadır. Bugüne kadar, gastrointestinal tümörlerde bulunan kromozomal değişiklikler tam olarak tanımlanmamıştır ve uzun süredir kullanılmakta olan geleneksel sitogenetik teknikler tümör hücrelerinden elde edilen mitotik hücrelerin sayısının düşüklüğü nedeniyle tam başarılı olamamaktadır. Kolonik karsinogeneze benzer olarak, hem onkogenleri hem de tümör supresör genlerini içeren multıpl genetik aberasyonlar tanımlanmıştır. Tümör supresör genleri ile ilgili olarak birkaç kromozom lokusunda heterozigosite kaybı ve P53 ve DCC genlerinde mutasyonlar yayınlanmıştır1. İnsanlarda en sık rastlanılan bu mutasyonlara mide kanserli hastalarda değişik oran ve sıklıkta rastlanılır. Değişik çalışmalardaki varyasyonları büyük çoğunluğu histolojik tip, evre, çalışma büyüklüğü ve metodolojiye bağlıdır. Bazı araştırmacılar P53 geni mutasyonları ile tümör invazyon derinliği, lenf nodu metastazı ve kötü klinik sonuç arasında pozitif bir korelasyon olduğunu saptamışlardır   2. APC gen mutasyonları mide lezyonlarının adenomatöz prekürsörlerinde tespit edilmiş ve bu durum bu mutasyonların erken karsinojenezde rol oynadığına işaret etmektedir3. Epidermal growth faktör (EGF), ona yakın peptid transforming growth faktör- alfa ve onların ortak epidermal growth faktör reseptörü (EGFR) gastrointestinal mukozada hücre proliferasyonu ve diferansiasyonunun kontrolünde önemlidir ve gastrik karsinogenezde önemli rol aldığı düşünülebilir. Aynı tümörde bu reseptörün ve onun ligandı olan EGF’nin birlikte bulunması kötü prognozu işaret eder4. EGFR, EGF ve HER-2/neu onkogeninin aşırı ekspresyonu mide kanserlerinin önemli bir kısmında özellikle iyi diferansiye kanserlerde özellikle artmış olarak ve bağımsız EGFR ekspresyonuyla beraber gösterilmiştir. Genelde, HER-2/neu ekspresyonu büyük tümörlerle, lenfatik invazyonla, metastazlarla ve küratif rezeksiyon sonrası kısa hayatta kalım ile beraberlik gösterir5. Diğer gastrointestinal kanserlerden farklı olarak, çalışmaların çoğu K-ras ve C-myc mutasyonlarının mide kanserlerinde nadir olduğunu ortaya koymuştur6. Mikrosatellit instabilitesi ve mutatör fenotip gelişimini DNA tekrarlarındaki değişimler temsil eder ve bu durum mide tümörlerinin 1/3’nde saptanır, özelliklede kötü diferansiye tümörlerde bu durum ileri evre hastalıkta daha sıktır ve 5q ve 17p lokuslarında kromozomal kayıplarla birlikteliği saptanır. Fakat tümör supresör gen mutasyonlarıyla birliktelikleri yoktur7. Mide kanserlerinin diffüz büyüme paternlerinde E-cadherin gen mutasyonları ile birlikteliği saptanmıştır, ki bu gen bir hücre yüzeyi yapışma molekülünü kodlar8. Ön çalışma bulguları göstermiştir ki mide kanseri hücreleri basic fibroblast büyüme faktörü ve anjiogenezi eksprese eder, ki bu moleküller neovaskülarizasyon işlemi sırasında anjiogenik faktörler olarak fonksiyon gösterir7.
Kaynak
1)        Hong SI, Hong WS, Jang JJ, et al: Alterations of p53 gene in primary gastric cancer tissues. Anticancer Res 14:1251–1255, 1994.
2)        Kakeji Y, Korenaga D, Tsujitani S, et al: Gastric cancer with p53 overexpression has high potential for metastasising to lymph nodes. Br J Cancer 67:589–593, 1993.
3)        Tamura G, Maesawa C, Suzuki Y, et al. Mutations of the APC gene occur during early stages of gastric adenoma development. Cancer Res 54:1149–1151, 1994.
4)        Yonemura Y, Takamura H, Ninomiya I, et al: Interrelationship between transforming growth factor alpha and epidermal growth factor receptor in advanced gastric cancer. Oncology 49:157–161, 1992.
5)        Motojima K, Furui J, Kohara N, et al: erbB-2 Expression in well-differentiated adenocarcinoma of the stomach predicts shorter survival after curative resection. Surgery 115:349–354, 1994.
6)        Yoshida T, Sakamoto H, Terada M: Amplified genes in cancer in upper digestive tract. Semin Cancer Biol 4:33–40, 1993.
7)        Li D, Bell J, Brown A, et al: The observation of angiogenin and basic fibroblast growth factor gene expression in human colonic adenocarcinomas, gastric adenocarcinomas, and hepatocellular carcinomas. J Pathol 172:171–175, 1994.
8)        Becker KF, Atkinson MJ, Reich U, et al: E-cadherin gene mutations provide clues to diffuse type gastric carcinoma. Cancer Res 54:3845–3852, 1994.
Mide Kanserinin Moleküler Biyolojisi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder